Το τυρί το είδες. Τη φάκα;
Η ιστορία των δεκαπέντε ημερών δημοσιότητας του Ποτσέπη και του Αγάπη μόνο, που χτύπησε το ελληνικό ιντερνέτ και έγινε βάιραλ λες και ήταν το φάρμακο κατά του καρκίνου, είναι πλήρως διδακτική και περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την λακκούβα στην οποία έχουμε πέσει. Και δεν έχει χώμα αλλά κινούμενη άμμο και σκατά. Κι εμείς, βουλιάζουμε, φίλε. Και μυρίζει πολύ.
Στην Ελλάδα του 2016, των τριών μνημονίων, της οικονομικής κρίσης, του προσφυγικού, χρειάστηκαν επτά λεπτά on air μαλακίας, μια ατάκα, δύο φιγούρες και μια κραυγή πιθήκου για να γίνει ένα ακόμα μηδενικό, νούμερο. Και μάλιστα νούμερο ένα για ημέρες.
Μία απλή αναζήτηση στον αριθμό των θεάσεων των βίντεο που φέρουν το όνομά του στην περιγραφή αρκεί. Ο «αγάπη μόνο» χτύπησε την δημόσια σφαίρα σαν θεομηνία.
Λίγα λεπτά δημοσιότητας, που όμως αρκούσαν για να πλημμυρίσουν οι εκπομπές σε τηλεόραση και youtube, και βέβαια οι δύο αχόρταγοι του είδους, με τον τύπο που είναι «γαμάτος, τρελός, θεός μιλάμε δικέ μου…».
Εάν ο Σεφερλής «δεν ήξερε» τι μας πέταξε στα μούτρα, ο Θέμος και ο Κωστόπουλος ήξεραν. Άλλωστε, και οι δύο έχουν αποδείξει πως δεν υπάρχει περίπτωση να δουν σκατό και να μην το μαζέψουν για να μας το πετάξουν στην μάπα. Τρελαίνονται, με φράουλες και μη.
Γι’ αυτό και η είδηση που κάνει ήδη το γύρο του διαδικτύου εξηγεί πολλά. Ο τυπάς, μαζί με τον αδερφό του, είναι από το 2014 γνωστοί για την φασιστική δράση στο πλευρό των ναζί. Δηλαδή, ξαφνικά, οι κάτοχοι των δημόσιων συχνοτήτων φρόντισαν να κάνουν φίρμα έναν τύπο που αγαπάνε στην Χρυσή Αυγή. Διάβασε εδώ σχετικά, ενημερώσου, αν και δεν πιστεύω πως αυτή η πληροφορία θα γίνει βάιραλ.
Ουσιαστικά, γι’ αυτό που ζούμε ως καθημερινότητα θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει πολλά ονόματα. Ξεπεσμός, κατάπτωση, παράνοια. Καλύτερο όμως από την απόλυτη Μπογδανοποίηση δεν νομίζω πως υπάρχει. Και όχι μόνο της τηλεοπτικής ζωής, αλλά και της ίδιας της πραγματικότητας.
Πραγματικά γεγονότα, φήμες, ειδήσεις, ιστορικές ανακρίβειες, κουτσομπολιό, προσωπικές ατζέντες, επιχειρηματικά συμφέροντα και πολιτική προπαγάνδα, όλα στο μίξερ. Αποτέλεσμα, ένα πλήρως δροσιστικό μιλκσέικ που λίγα λεπτά αφού το πιες, το μόνο που μπορεί να σου φέρει είναι ένα εντελώς αγχωτικό κόψιμο.
Τα παραδείγματα, δυστυχώς, δεν έρχονται μόνο από τον χώρο της τηλεόρασης. Καθημερινά, εδώ και καιρό, το διαδίκτυο χτυπούν «ειδήσεις» που η μία είναι πιο εξωφρενική από την άλλη. Και, δυστυχώς στο τετράγωνο, δεν αναφέρομαι μόνο στους απολίτικ και φιλοχρυσαυγίτες που γεμίζουν τα ταϊμλάιν μας με ακροδεξιά σκουπίδια πότε για το «σχέδιο ισλαμοποίησης της Ελλάδας», πότε για «το σχέδιο του Πούτιν να μας δώσει την Πόλη» και πότε για τον «άτυχο 24χρονο αστυνομικό» που σβήνει αθόρυβα εδώ και καμιά εξαετία.
Ο αναρχικός που δείχνει την φάτσα του στα ΜΑΤ και «είναι δικός τους», οι «πράκτορες» του Χώρου Στέγασης Προσφύγων City Plaza, το μωρό που θα πέταγε ο μετανάστης στο λιμάνι του Πειραιά, ο Λυκούργος του Ντίσνεϋ κλαμπ που «αποκαλύπτει την απάτη για τους πρόσφυγες», οι χρυσαυγίτες που «συνοδεύουν τις γιαγιάδες στα ΑΤΜ», αλλά και η γέννηση παιδιού-γοργόνα, παιδιού-πρόβατο, παιδιού-φύκος διαδίδονται με ρυθμούς πολυβόλου.
Ακόμα και είδηση για «εξωγήινους που προσγειώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος και πήραν τσιζ από τα Μακ» θα γίνονταν σήμερα πιστευτή, αφού στο πρόσφατο παρελθόν, ακόμα και αυτό έγινε πιστευτό από χιλιάδες κόσμου.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμα παραδείγματα. Και είναι πάρα πολλά.
Με το πρόσχημα πως ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε εντελώς το αντίθετο σε δεκάδες πράγματα για τα οποία σκιζόταν πως αποκλείεται να κάνει, έχει δώσει σε εκατοντάδες χιλιάδες, εάν όχι εκατομμύρια ανθρώπους, την αφορμή για να πιστεύουν τα πάντα. Και να δέχονται τα πάντα άκριτα.
Δηλαδή την δικαιολογία να μην ασχολούνται με το παραμικρό για περισσότερα από μερικά δευτερόλεπτα. Βέβαια, η παραίτηση αυτή από την ενημέρωση δεν είναι καινούρια. Αντιθέτως. Απλώς σήμερα ζούμε την εξέλιξή της.
Πριν λίγο καιρό είχα γράψει για την ανάγκη δημιουργίας ενός παρατηρητηρίου ψευδών ειδήσεων απέναντι στο ανάποδο γκλομπ που έχει επικρατήσει στην ενημέρωση, με αποκλειστικό στόχο την αποδόμηση όλων αυτών των ειδήσεων, που όχι απλώς δηλητηριάζουν την δημόσια σφαίρα.
Το χειρότερο είναι πως καταστρέφουν κάθε φορά και καμιά δεκαριά εγκεφαλικά κύτταρα. Και πόσο γρήγορα ο έρμος ο εγκέφαλος να τα αντικαταστήσει;
Ακόμα και με ένα τέτοιο δίκτυο όμως, η σωτηρία αποκλείεται να έρθει μόνη της. Το μόνο που θα έρθει, δηλαδή είναι ήδη στον δρόμο, είναι ο πλήρης εκφασισμός.
Εκείνο που πρέπει να γίνει είναι να σταματήσουμε όλοι να πυροβολούμε τα πόδια μας ασχολούμενοι επιδερμικά με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Μόνο όταν ως πολίτες γίνουμε ενεργοί, ενημερωμένοι και πλήρως υποψιασμένοι, θα μπορούμε να διανοηθούμε μία διαφορετική πραγματικότητα.
Μέχρι τότε, καθημερινό λουτρό στα σκατά. Προσοχή μόνο, μην πάει στα μάτια, γιατί τότε θα τυφλωθούμε τελείως…
Ρεμπελίσκος 