Ζητείται κλόουν, ηλικιωμένος

«Και πως να ησυχάσω; Και πως να πάψω μέσα μου κάθε ανάσα, κάθε σκέψη, κάθε αγκαλιά που πνίγεται στη θάλασσα των αναμνήσεων μας…»

Ρεμπελίσκος… διετίας!

Ο πρώτος χρόνος ήταν δύσκολος. Ήταν και φορτωμένος. Ο δεύτερος, αυτός που κλείνει σήμερα, ούτε που κατάλαβα πως πέρασε. Και να πεις πως δεν έγιναν αλλαγές; Πήρα πτυχίο, μετακόμισα, άλλαξε η κυβέρνηση, άλλαξε η Ευρώπη, άλλαξε η τρόικα, άλλαξε το μνημόνιο, άλλαξε δρόμο ο αέρας.

Ρεμπελίσκος ενός έτους

28 Μαΐου 2013-28 Μαΐου 2014: Μετά από μια περίοδο έντονης ψυχολογικής πίεσης και ενόψει μιας ακόμα πιο έντονης, αποφάσισα να φτιάξω αυτήν εδώ τη γωνίτσα, του Ρεμπελίσκου, για να βρίσκουν καταφύγιο οι σκέψεις και οι εξυπνάδες μου. Πολλά μπορεί να είχα στο μυαλό μου ξεκινώντας αυτή την προσπάθεια, αλλά τίποτα δεν προδίκαζε αυτή την γλυκιά αγκαλιά που μου επιφυλάξατε φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι που στην πορεία γίναμε φίλοι.