Δεν κατεβαίνω με το Ποτάμι, διαψεύδει ο διάβολος

Σάλος προκλήθηκε από την δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη πως σκοπεύει να συνεργαστεί ακόμα και με τον διάβολο για να γίνει κυβέρνηση. Ο διάβολος αρνήθηκε οργισμένος κάθε συνεργασία με το Ποτάμι, ομολόγησε όμως πως εξετάζει προτάσεις για άλλον πολιτικό σχηματισμό.

Ο Σταύρος θέλει να ηρεμίσουμε

Η γιορτή της Δημοκρατίας, τα 41α γενέθλιά της από την πτώση της Χούντας, γιορτάστηκε με τον τρόπο που της αξίζει στις εποχές που ζει. Ένα κλειστό παρεάκι, οι πολιτικοί αρχηγοί, έφαγαν λαβράκια με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας του Ευρώ. Την ίδια μέρα, η εκδήλωση του Ελληνικού Κοινοβουλίου, του σπιτιού αυτής της Δημοκρατίας, χαρακτηρίστηκε ως «της Ζωής» και δεν παρέστη κανένας. Ούτε καν ο Πρόεδρος εκείνης που γιόρταζε.

Πέτρος ο αστεφάνωτος

Σε μία ανάρτηση που φαινομενικά «καρφώνει» τη Ραχήλ Μακρή προχώρησε ο Πέτρος Τατσόπουλος, που αυτή την εβδομάδα παρέλειψε να μας ενημερώσει πως «εάν με καλέσουν στο Ποτάμι, θα βουτήξω». Στην πραγματικότητα όμως η ανάρτησή του είχε αποδέκτη τον Σταύρο Θεοδωράκη, όπως η αστεφάνωτη θυγατέρα περιμένει καρτερικά τον αρραβωνιαστικό να την αποκαταστήσει «όταν θα πέσουν οι τιμές».

Ο λαϊκισμός του χαμαιλέοντα

Εχτές το βράδυ που είδα ειδήσεις έμαθα ότι ο Φώτης Κουβέλης, αφού αξιολόγησε μαζί με τα όργανά του τα αποτελέσματα των εκλογών, προχώρησε στην αποστολή επιστολών στα υπόλοιπα κόμματα του προοδευτικού χώρου, για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς. Μάλιστα, ο Φώτης αγωνιά τόσο πολύ για τον χώρο της κεντροαριστεράς που έστειλε όχι μία, αλλά δύο επιστολές. Μία στον Αλέξη Τσίπρα και μία σε όλους τους άλλους.

Το Λαύριο του Λαϊκισμού

Είναι τέτοια η αγωνία μου για την εξέλιξη της “πρώτης φοράς συνέδριο” του Ποταμιού στο Λαύριο, συγχωρήστε με που δεν μπορώ να περιμένω να ολοκληρωθεί για να τοποθετηθώ. Τον ενθουσιασμό μου, και τη στεναχώρια μου που δεν μπορώ να παρευρεθώ λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, γιγάντωσε το επιχείρημα Θεοδωράκη για την επιλογή του Λαυρίου. Το Λαύριο περιέχει το Αύριο, είπε ο πολέμιος του λαϊκισμού που έχει ξεσπάσει στη χώρα, και τότε όλα ξεκαθάρισαν μέσα στο μυαλό μου. Η τελευταία μας ελπίδα είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Δώστε πρέζα στον λαό (και στον Τζήμερο)

Μέχρι τώρα πιστεύαμε πως η κρίση γεννάει ευκαιρίες. Όση έκπληξη και να νιώσαμε όταν συνειδητοποιήσαμε πως, μεταξύ άλλων, γεννάει Τζήμερους, οφείλουμε να την ευχαριστήσουμε γιατί έδωσε φτερά και προσανατολισμό σε μια κατηγορία ανθρώπων, που μέχρι σήμερα έμεναν άστεγοι και ορφανοί. Τα τζημεροειδή έχουν σήμερα λόγο ύπαρξης.

Ε όχι και με σταυρωμένα τα χέρια

Σε μια αποστροφή του, ο ηγέτης του ποταμιού στη συνέντευξη του στο Vice, λέει πως απέναντι “στην επίθεση των συναδέλφων του”  για τη δουλειά που αποφάσισε να κάνει, δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Ήταν ξεκάθαρος. Στην πραγματικότητα, έχει ήδη σηκώσει τα μανίκια του για να τους αντιμετωπίσει. Με το καλημέρα. Από τη στιγμή που αποφάσισε να κάνει κόμμα.

Φώτα. Κάμερα. Ποτάμι.

Στη μνημονιακή Ελλάδα δεν έχει σημασία αν οι άνεργοι έχουν φτάσει το ενάμιση εκατομμύριο και βάζουν πλώρη για τα δύο. Ούτε αν, αποδεδειγμένα, κάθε ημέρα και μια ξεχωριστή περιοχή της Ελλάδας ζει ένα προσωπικό δράμα με μια νέα αυτοκτονία. Ούτε που η καταστολή στις κοινωνικές αντιδράσεις, στο σύνολο της κοινωνίας, χτυπάει κόκκινο. Τίποτα από τα παραπάνω, και τίποτα από όσα παρέλειψα για οικονομία να αναφέρω, δεν έχουν καμία, μα καμία σημασία.