Με το κεφάλι στο χώμα
Είχα ακριβώς έναν χρόνο να γράψω. Έναν ολόκληρο χρόνο κατά τον οποίο ο Τσίπρας εφαρμόζει μνημόνια με κοινωνικό πρόσημο, ο Μητσοτάκης ονειρεύεται παλινόρθωση της εθνικοπατριωτικής Ελλάδας, η αριστερά περνάει την ώρα της με μνημόσυνα, το ΠΑΣΟΚ είν’ εδώ ενωμένο δυνατό, το πρωτογενές πλεόνασμα χαρίζει πολλαπλούς οργασμούς στα πλήθη, η ανεργία πέφτει βαριά, οι ναζί κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι στους δρόμους, η Ευρώπη εξακολουθεί να ελέγχει τον αέρα που αναπνέουμε, ο ουρανός παραμένει ιδιοκτησία της Εκκλησίας και ο πλανήτης έρμαιο στα χέρια πυρομανών. Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα μέσα σε έναν χρόνο τώρα που το σκέφτομαι. Κι αν έμεινα και λίγο πίσω, να με συγχωράτε, θα σας προλαβαίνω. Ραντεβού στην Τρίτη αξιολόγηση.
Στη βουλή ετοιμάζεται να ψηφιστεί το ασφαλιστικό, με τους βουλευτές και τους υποστηρικτές των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛΛ να υπερυπερασπίζονται το σωτήριο έργο σωτηρίας που συντελούν εφαρμόζοντας το σύνολο των μνημονιακών νόμων με κοινωνική ευαισθησία, πατρική φροντίδα και αριστερό προδέρμ, και με το σύνολο της τρόικας εσωτερικού να φτύνει τον κόρφο της σε κάθε της τοποθέτηση, μην πιστεύοντας ακόμη τι τεφαρίκι πλυντήριο βρήκε. Α, επίσης στην Ελλάδα έχουμε τριήμερη απεργία και ο καιρός θα είναι καλούτσικος. 
Οι σημαντικότερες αποκαλύψεις που προκύπτουν από τους αποκαλυπτικούς διαλόγους των δύο αρπακτικών του ΔΝΤ για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, δεν έχουν να κάνουν με τα λεγόμενά τους. Οι αποκαλύψεις είναι σημαντικές και αποδεικνύουν πόσο αδίστακτη είναι η φάκα στην οποία βούτηξε η ελληνική το περασμένο καλοκαίρι. Ωστόσο, τα όσα αποτυπώνονται από τη στάση που κρατά σημαντική μερίδα των πολιτικών δυνάμεων της χώρας από κοινού με μεγάλο κομμάτι του ελληνικού συστήματος ενημέρωσης είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά. 
Ρεμπελίσκος 