Με το κεφάλι στο χώμα

Είχα ακριβώς έναν χρόνο να γράψω. Έναν ολόκληρο χρόνο κατά τον οποίο ο Τσίπρας εφαρμόζει μνημόνια με κοινωνικό πρόσημο, ο Μητσοτάκης ονειρεύεται παλινόρθωση της εθνικοπατριωτικής Ελλάδας, η αριστερά περνάει την ώρα της με μνημόσυνα, το ΠΑΣΟΚ είν’ εδώ ενωμένο δυνατό, το πρωτογενές πλεόνασμα χαρίζει πολλαπλούς οργασμούς στα πλήθη, η ανεργία πέφτει βαριά, οι ναζί κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι στους δρόμους, η Ευρώπη εξακολουθεί να ελέγχει τον αέρα που αναπνέουμε, ο ουρανός παραμένει ιδιοκτησία της Εκκλησίας και ο πλανήτης έρμαιο στα χέρια πυρομανών. Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα μέσα σε έναν χρόνο τώρα που το σκέφτομαι. Κι αν έμεινα και λίγο πίσω, να με συγχωράτε, θα σας προλαβαίνω. Ραντεβού στην Τρίτη αξιολόγηση.

Οι εξαίρετες ημέτερες δυνάμεις

Οι σημαντικότερες αποκαλύψεις που προκύπτουν από τους αποκαλυπτικούς διαλόγους των δύο αρπακτικών του ΔΝΤ για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, δεν έχουν να κάνουν με τα λεγόμενά τους. Οι αποκαλύψεις είναι σημαντικές και αποδεικνύουν πόσο αδίστακτη είναι η φάκα στην οποία βούτηξε η ελληνική το περασμένο καλοκαίρι. Ωστόσο, τα όσα αποτυπώνονται από τη στάση που κρατά σημαντική μερίδα των πολιτικών δυνάμεων της χώρας από κοινού με μεγάλο κομμάτι του ελληνικού συστήματος ενημέρωσης είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά.

Η έκπληξη του Αλέξη

Η νύχτα ήταν μεγάλη και αυτός κουρασμένος. Επιστρέφοντας από την καθιερωμένη του βόλτα με το αυτοκίνητο στα στενά της Δραπετσώνας ενώ έξω έβρεχε. Οι συνεργάτες του, του είχαν συστήσει να ξεκουραστεί μετά την δύσκολη ημέρα στο ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ, αλλά εκείνος δεν τους άκουσε. Άλλωστε, αυτές οι κυριακάτικες βόλτες ήταν οι μόνες ευκαιρίες να κάτσει μόνος του πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου, χωρίς φρουρούς μαζί του. Και σήμερα δεν ήταν μία τυχαία ημέρα. Ήθελε λίγο χρόνο για τον εαυτό του.

Αδέσποτοι στην εθνική οδό

Από εκεί που πριν λίγους μήνες η μάχη δινόταν για να αφεθεί η χώρα να αποφασίσει από μόνη της τι και από ποιους θα πάρει σε αυτή την κρίση, σήμερα η αγωνία μας εξαντλείται στα κόκκινα δάνεια και την διάσωση των συντάξεων. Κι αυτά όχι για όλους, παρά μόνο για μερικούς. Ο μονόδρομος, η TINA στενεύει όλο και περισσότερο, και για όσους προσπαθούν να μείνουν έξω από αυτήν υπάρχουν μόνο μπάζα, σκουπίδια και λάσπη. Ο μονόδρομος θριαμβεύει, σε μία χώρα που απ’ όπου περνάει από πάνω η ενισχυμένη άσφαλτός του, τριγύρω μετράς μόνο ερείπια.

Άχα, καλό ε;

Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο διάστημα, ο ρυθμός με τον οποίο εναλλάσσονται οι ειδήσεις και η εξοργιστική επικαιρότητα έχουν κάμψει ιδιαίτερα τις αντιστάσεις και τις αντοχές μου. Αυτό μου κόστισε την καθημερινή μου παρουσία στο μπλογκ, που τόσο αγχολυτικά λειτουργεί. Όμως το χιούμορ του Αλέξη την Πέμπτη στο κοριτσάκι, κατά την φιέστα του Σουλτς με τους πρόσφυγες, ήταν αρκετό για να με εμπνεύσει, να με καθίσει στην καρέκλα και να γράψω.

Η ιστορία της στολής (και της γραβάτας)

Πριν από λίγες εβδομάδες, το αντιρατσιστικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ο αποκλεισμός του ΣΥΡΙΖΑ από τους διοργανωτές, στάθηκε αφορμή για τους Συριζαίους (νυν και πρώην) να κάνουν ένα πρώτο ταμείο. Λίγες ημέρες μετά, η απόσταση ολοένα και μεγαλώνει, με τους πρώτους να δείχνουν πλέον να μην  ενοχλούνται και τόσο. Σημεία των καιρών ή απελευθέρωση;

Η απαγωγή του αιώνα

Αναμφίβολα, ένα από τα σημαντικότερα spoiler των αποφάσεων που φέρεται διατεθειμένη να λάβει η κυβέρνηση Τσίπρα, είναι αυτό που μιλάει για μόνιμα capital control σε μισθούς και συντάξεις. Και μόνο η διαρροή του σχεδίου, χώρισε για μία ακόμη φορά τους πολίτες σε αυτούς που προστατεύουν τη φοροδιαφυγή, και αυτούς που θέλουν να την πατάξουν. Στέλνοντας, και πάλι, την μπάλα κατευθείαν στην κερκίδα.

Νέα επιστολή του Φιντέλ Κάστρο παρέδωσε ο Ομπάμα στον Τσίπρα

Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται εδώ και ημέρες στη Νέα Υόρκη για τη σύνοδο του ΟΗΕ, όπου σκοπό έχει να μεταφέρει το ζήτημα του χρέους και του προσφυγικού σε όλους του ηγέτες του κόσμου. Ωστόσο, παρά το βαρύ πρόγραμμα του πρωθυπουργού, βρέθηκε χρόνος για μία μικρή συνάντηση με τον Μπαράκ Ομπάμα, μετά από επίμονα τηλεφωνήματα του Αμερικανού.