Βρισκόμαστε στην Ελλάδα του 2013, μετά από τρία και πλέον χρόνια μνημονίων, και πάνω από τα διπλάσια χρόνια ύφεσης. Σε μια χώρα όπου τα εργασιακά δικαιώματα αποκαθηλώνονται το ένα μετά το άλλο, και οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες, σε κάθε περίπτωση, επικροτούν το πλήγμα που δέχεται η βαλλόμενη. Όπου μισθοί και συντάξεις έχουν αντέξει τεράστιες μειώσεις, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει η ψευδαίσθηση της “μοιρασιάς του πόνου”. Σε ένα -πρώην- κράτος, όπου η λύση που πλασάρεται είναι αυτή της εθνικής ανωτερότητας, την ώρα το ίδιο το κράτος αντιμετωπίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τρίτους και ημέτερους. Συντηρούμε μια κοινωνία βρικολάκων εν υπνώσει, που παίρνουν ζωή ακόμα και από αίμα πτωμάτων. Read more…