Στις ακτές της Αμερικής

«Κάθε μέρα κάνεις πολλά πράγματα. Ο πονοκέφαλος σε δυσκολεύει». Οποιαδήποτε διαφήμιση ξεκινάει με αυτή τη φράση και δεν καταλήγει σε κάποιο ενημερωτικό μήνυμα ή παρότρυνση επίσκεψης σε ειδικό γιατρό, τι στ’ αλήθεια μπορεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο;

Αποστασήα

Πολλές φορές, για να μπορέσει κανείς να δει αντικειμενικά μια κατάσταση, χρειάζεται να πάρει μια κάποια απόσταση από τα πράγματα. Είτε πολιτικά, είτε προσωπικά. Δύο βήματα πίσω, σε πολλές περιπτώσεις, δίνουν μια καλύτερη οπτική των πραγμάτων. Βέβαια, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να ξεφύγει η κατάσταση. Με αποτέλεσμα, αντί για την μεγάλη εικόνα, να βλέπει κανείς μικρές κουκίδες.

Τελικά, με τι πήγε ο Τσίπρας στη Μήλο;

Τελικά τι έγινε; Πήγε ο Τσίπρας στη Μήλο; Ή δεν πήγε; Κι εάν πήγε, τελικά πήγε καβάλα σε ιδιωτική θαλαμηγό ή στο φουσκωτό του Πολάκη; Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Γιατί πολλοί λένε πως όσοι γυρνάνε το Αιγαίο με φουσκωτό πνίγονται, αλλά είναι και κάτι άλλοι που λένε ότι έχουν διασχίσει με φουσκωτό τον μισό Ατλαντικό. Πόσο καλός καπετάνιος είναι ο Πολάκης; Κι αν τελικά δεν ήταν το φουσκωτό του Πολάκη, μήπως ήταν αυτοί οι μασόνοι τύπου που λέει ο Λιακόπουλος πως κάνουν κρουαζιέρα στο Αιγαίο; Τι δουλειά έχεις Αλέξη με τους μασόνους;

Ζούμε τη στιγμή της επίθεσης (ή Ο νόμος της ζούγκλας αλά ελληνικά)

Παρακολουθούμε τη στιγμή της επίθεσης. Περνάει μπροστά από τα μάτια μας. Και απλά την κοιτάμε. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, χωρίς καθυστέρηση, και απέναντι τους μία ολόκληρη χώρα με κομμένη την ανάσα. Την οποία χώρα, παρακολουθεί ολόκληρος ο πλανήτης. Είναι η στιγμή που αρκεί ένα ανοιγόκλειμα των ματιών.

Διάσπασε το το τιμημένο, δεν μπορώ να περιμένω

Έχουμε κλείσει τέσσερις μήνες ΣΥΡΙΖΑ, η διαδικασία της διαπραγμάτευσης οδεύει στην εκπνοή της, τα προσχήματα πλέον αποτελούν σύντομο ανέκδοτο. Γύρω-γύρω όλοι και στη μέση ο Τσίπρας που πρέπει να διασπάσει, να μαστιγώσει, να κρεμάσει, να αποσυνθέσει, να ξορκίσει και να… ξεματιάσει το κόμμα του και κάθε ριζοσπαστική άποψη. Όλοι ζητάνε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Όλοι εκτός από τον κόσμο που τον ψήφισε.

Άνοιξε η αντιμεταναστευτική περίοδος

Οι προσδοκίες όλων ευοδώθηκαν και η Ανάσταση συντελέστηκε για ακόμα μία φορά όπως αναμενόταν. Ακριβώς μέσα σε αυτό το κλίμα κατάνυξης και συναδέλφωσης, τα τηλεοπτικά κανάλια παρέδωσαν μαθήματα ανθρωπιάς αλλά και δεοντολογίας.  Πενήντα μετανάστες από ‘δω, εκατό από κει, διακόσιοι παραπέρα. Όλη η Ελλάδα γέμισε μετανάστες στα δελτία των ειδήσεων τη Δευτέρα του Πάσχα.

Λάθος συχνότητα

Όπως όλα δείχνουν, ο πόλεμος που ξέσπασε γύρω από τις ανοησίες του Σόιμπλε και η κατάληξή του στο «μεταφραστικό λάθος» του Μέγκα, που κατάπιαν αμάσητο τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης της χώρας ήταν ίσως το αποκορύφωμα (μέχρι σήμερα) της προσπάθειας των καναλαρχών. Τρολάρουν την ελληνική κυβέρνηση κι αυτή αντιδρά ερασιτεχνικά, και παγιδεύεται σε δίλημμα. Να παραδεχτεί την προχειρότητα της ή το ρίξει στην τρελή;

Απεργιακή Ενημέρωση

Δεν ξέρω πόσες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου βρέθηκαν σήμερα στον δρόμο σε όλη την Ελλάδα για να διαδηλώσουν κατά αυτής της κυβέρνησης και της πολιτικής που έχει αφήσει άνεργα περίπου δύο εκατομμύρια πολίτες. Ούτε πόσες δεκάδες χιλιάδες απέργησαν τελικά για να συμμετάσχουν στην απεργία. Αυτό που ξέρω πάντως, είναι πως σήμερα ζήσαμε ακόμη μία σκηνή από το μέλλον.