Μέχρι πότε θα τους χαρίζουμε την ενημέρωση μας;

Πέντε μήνες έχει κλείσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας, και ήδη η διαπραγμάτευση που επιδίωξε εξ’ αρχής βρίσκεται στην κορύφωσή της. Την άλλη Κυριακή ο λαός αναλαμβάνει να απαντήσει στην πρόταση των δανειστών και τους εδώ συνεργάτες του. Μεταξύ των οποίων τα τηλεοπτικά κανάλια και η πλειοψηφία των καθημερινών εφημερίδων. Πέντε μήνες μετά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει επιτύχει τίποτα στον τομέα της ενημέρωσης, με αποτέλεσμα αυτή να συνεχίζει να είναι έρμαιο των εργολάβων και των νταβατζήδων.

Πολεμικός ανταποκριτής στη Γάζα

Αφιέρωσε αυτά τα τέσσερα λεπτά στο βίντεο. Να το θυμάσαι κάθε φορά που θα βλέπεις ανταποκριτές από ελληνικά ή ξένα δίκτυα να δίνουν ανταπόκριση από τη Γάζα και την κάθε Γάζα αυτού του κόσμου, από κλειστοφοβικά στούντιο και αίθουσες συντάξεων.

Όσοι δεν είναι αλήτες και ρουφιάνοι, να κάνουν ένα βήμα μπροστά

Στη χώρα μας, μαζί με την κρίση και την αποδόμηση του πολιτικού συστήματος, ήρθε και η αποδόμηση του στηρίγματός του. Ο δημοσιογράφος πλέον, για μεγάλη μερίδα κόσμου, είναι ταυτόσημος με τη διαπλοκή, την προπαγάνδα και τον καιροσκοπισμό. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι γίνανε “όλοι ίδιοι” σε ένα βράδυ.

Ρεμπελίσκος

Τρία χρόνια και κάτι έχουν περάσει από τότε που όλοι μαζί αποφασίσαμε να χτυπήσουμε επιτέλους αυτό το τέρας που τρώει τόσα χρόνια τις σάρκες μας. Αυτό το θείο δώρο που ήρθε να βάλει σε τάξη τις ζωές μας. Και τις έβαλε. Το μεγάλο κράτος είναι παρελθόν. Κι ας μην είχαμε ποτέ μεγάλο κράτος.

Επιτέλους! Πολιτικοί πήγαν στη φυλακή. Τραπεζίτες είδαν τις τράπεζές τους να δημεύονται. Μιζαδόροι επέστρεψαν τις μίζες και κάνουν αγαθοεργίες. Κλέφτες του δημοσίου χρήματος είδαν τα ονόματά τους στα μανταλάκια των εφημερίδων.

Επιτέλους! Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Τόσο ισότιμο που είχε την ευτυχία να εφαρμόσει πρώτη το καλύτερο φάρμακο στην ιστορία του χρέους. Η χώρα μας είχε τα τελευταία χρόνια της ευτυχία να δοκιμάσει πρώτη τη συνταγή κατά του καρκίνου του χρέους.

Λιτότητα, λουκέτα, χαράτσια, αύξηση φορολογίας, περικοπή μισθών και συντάξεων, απολύσεις, κατασχέσεις. Ανεργία, αυτοκτονίες, εγκληματικότητα, φασισμός. Όλα τα φάρμακα, πιστοί στρατιώτες κατά του μεγάλου εχθρού του έθνους. Του χρέους. Και όλα μαζί κατάφεραν να το σκοτώσουν. Μαζί με μερικές χιλιάδες πολίτες.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα είχαμε καταφέρει όμως, αν δεν υπήρχαν στη χώρα οι επιχειρηματίες, τα κανάλια και οι εφημερίδες τους. Τίποτα δεν θα αρκούσε αν δεν υπήρχαν μερικοί άνθρωποι, που για το καλό του έθνους, της πατρίδας και του καθενός μας ξεχωριστά, δεν είχαν πουλήσει την ψυχή τους στο διάολο. Δεν πρέπει ποτέ να τους ξεχάσουμε. Και δεν θα τους ξεχάσουμε.

Ο Γιάννης ο Πρετεντέρης ο τεκμηριωμένος. Ο Παύλος Τσίμας ο αριστερός. Ο Θέμος ο Θέμα. Ο Νίκος Χατζηνικολάου ο αντισυστημικός. Ο Γιώργος Τράγκας ο Στρατηγός. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ο ένας από εμάς. Ο αδέσμευτος Νίκος Ευαγγελάτος. Ο ορθολογιστής Μπάμπης Παπαδημητρίου. Ο Άρης ο Πορτοσάλτε (αρκεί). Ο, ακόμα ένας από εμάς, Γιώργος Αυτιάς. Και τόσοι άλλοι, σύμμαχοι στην σκληρή μάχη που δίνουμε.

Όλοι διαλεκτοί. Ένας κι ένας. Για την ακρίβεια, πάρε τον έναν και… βάλε τον δίπλα στον άλλον. Και μετά τον παράλλον. Και τον παραδίπλα. Και μάζεψε τους όλους. Αναμνηστική φωτογραφία. Πόσο αξέχαστες αλήθειες μας έχουν προσφέρει αυτά τα παιδιά.

Έτσι ονειρεύτηκα κι εγώ την αλήθεια. Κι αποφάσισα να αρχίσω να την λέω. Να τους βοηθήσω. Επειδή όμως γκεμπελίσκος δεν γίνεσαι από την μια στιγμή στην άλλη, το σκέφτηκα.

Έγινα Ρεμπελίσκος.