Ανά-αποβλακωποίηση (τραπεζών και λοιπών εγκληματικών οργανώσεων)
Το ρεύμα που έφερε η ηρωική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τον ρεαλισμό και την «πραγματικότητα», φαίνεται πως ήταν αρκετό για να δώσει θάρρος στον χωριάτη και να πάρει το κρεβάτι, την τηλεόραση, το σπίτι. Το θράσος της Εθνικής Τράπεζας με την κοροϊδία που έστησε επάνω στον Μαραθώνιο Αττικής και την φιλανθρωπία της δεν είναι πρωτόγνωρο. Αντιθέτως, γαλουχείται και αναπτύσσεται χρόνια τώρα. Κι εάν νομίζουμε πως θα καμφθεί με λίγη ψιχάλα που έφαγε η τράπεζα, είμαστε γελασμένοι.
Η ιστορία της Εθνικής Τράπεζας είναι ήδη γνωστή μετά την κατακραυγή. Η Τράπεζα (με το “Τ” κεφαλαίο) κατάφερε στην πλάτη των παιδιών του Νοσοκομείου Πειραιά και της ευαισθησίας (εντός ή εκτός εισαγωγικών) κάθε απολίτικου όντος, της πλειοψηφίας των αναγνωστών των ανά την επικράτεια αθενσβοισάδων και κάποιων αμετανόητων ρομαντικών, να κάνει μία καμπάνια που θα ζήλευε κάθε πολυεθνική.
Βάζοντας μόλις 5.000 ευρώ, κατάφερε το brand της να πλημμυρίσει το διαδίκτυο, όπου από μόνοι τους οι χρήστες προωθούσαν με χαρά την καμπάνια της. Προφανώς αφιλοκερδώς. Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα, ρίξτε μια ματιά εδώ που ήρθε για πρώτη φορά το θέμα στο φως της δημοσιότητας.
Μιας και είναι της μόδας η κρίση, η φιλανθρωπία και γενικότερα τα ευαίσθητα πράματα, οι εταιρείες έχουν καταλάβει πως αποτελεί μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία εκμετάλλευσης. Να ξεπλυθούν και να βουτήξουν ξανά στα βάθη της καρδιάς των καταναλωτών.
Έτσι, κατά καιρούς βλέπουμε εταιρείες να προσφέρουν, με χαρακτηριστικό αλτρουισμό και αυτοθυσία, από το «υστέρημά» τους, πότε σε πρόσφυγες, πότε σε κάποιο ίδρυμα, πότε σε κάποια κοινωφελής οργάνωση.
Εδώ θα μου πεις: «Δηλαδή ρε ρεμπελίσκε, να μην το διαφημίσουν που προσφέρουν;»
Όχι ρε φίλε, να μην το διαφημίσουν. Ή να το κάνουν σε ήπια κλίμακα, καθαρά ενημερωτικά, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και πανηγύρια. Εκτός εάν η πράξη τους αυτή αλλάζει τον κόσμο.
Εσύ το διαφημίζεις όταν προσφέρεις σε κάποιο φανάρι ή σε κάποια πλατεία ένα ψιλό σε κάποιον άστεγο ή ναρκομανή; Βγάζεις σέλφι με τους πρόσφυγες όταν πας στην πλατεία Βικτωρίας, στο Γαλάτσι ή κάποιο άλλο μέρος να προσφέρεις κάποια βοήθεια; Ή μήπως έχεις δει κανέναν από τους ήρωες της εποχής μας, τους εθελοντές που σπεύδουν στα σημεία εισόδου μεταναστών και προσφύγων να κυκλοφορούν με μπλουζάκι «σώζω μισοπνιγμένους»;
Με αυτή τη λογική ο Σκάι τόσα χρόνια μας φλομώνει με ψέματα και απειλές την ώρα που «όλοι μαζί μπορούμε» να δενδροφυτεύσουμε δίπλα σε κάποιο καταπατημένο κάποιας επιχείρησης, το Μέγκα που έχει συγγράψει το εγχειρίδιο του κοινωνικού αυτοματισμού «νοιάζεται-μοιράζεται» κάθε Χριστούγεννα, η Κόκα κόλα κλείνει εργοστάσια και πετάει εκατοντάδες οικογένειες στους δρόμους την ώρα που βάφει κάποιο σχολείο, η Ελληνικός Χρυσός κάνει δωρεές στον δήμο Αριστοτέλη ενώ τον πλημμυρίζει καρκίνο.
Είναι το ίδιο κόλπο. Είναι παλιό, δοκιμασμένο, και πιάνει πάντα.
Στη χώρα μας, στις μέρες μας ολοκληρώνεται η τρίτη κατά σειρά ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα που φορτώνονται στο χρέος της χώρας, στο οποίο ο καθένας από εμάς καλείται να συμβάλει με 35.000 ευρώ τουλάχιστον. Έκαστος. Ακόμα και τα αγέννητα παιδιά.
Στην πραγματικότητα, στη χώρα μας οι τράπεζες αποθεώνονται στην κυριολεξία, με απίστευτη ταχύτητα και χωρίς καμία συστολή.
Οι τράπεζες είναι παντού. Είναι μέσα στα χρεωκοπημένα κανάλια, είναι στις φαλιρισμένες εφημερίδες, είναι σε κάθε περιοδικό, σάιτ, εφαρμογή, είναι σε κάθε γωνία και κάθε γειτονιά, σε όλα τα γήπεδα, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Μόνο χαρτί υγείας δεν έχουν τυπώσει ακόμα με το λογότυπό τους. Κρίμα. Θα έκανε πάταγο.
Οι τράπεζες κάνουν θαύματα. Φέρνουν εφαρμογές που μπορείς να πληρώσεις με μία κίνηση, χωρίς κάρτα, χωρίς επαφή, χωρίς καμία κίνηση, χωρίς λεφτά, χωρίς εγκέφαλο. Κάνουν όλα εκείνα τα μαγικά που περίμενε το καταναλωτικό κοινό για να εκστασιαστεί. Κινούν τον κόσμο.
Η τράπεζα κάνει καλό στην Υγεία. Βασικά, είναι σχεδόν η μόνη που μπορεί να κάνει καλό στην Υγεία. Οι ασφαλιστικές δικές τους, το ιδιωτικό σύστημα υγείας δικό τους, και ο κρατικός τους ανταγωνιστής ρημαγμένος και χρεοκοπημένος.
Επίσης, η ευτυχία περνάει μέσα από την τράπεζα. Για την ακρίβεια, αφαιρείται ανά πάσα ώρα και στιγμή από την τράπεζα (το ίδιο κάνει). Την στιγμή που θα το αποφασίσει μπορεί να κατάσχει μία επιχείρηση, ένα σπίτι, τις αποταμιεύσεις. Μετά την πώληση της Αγροτικής, χαράσσει την Εθνική αγροτική πολιτική, με το καλό να πάρει και το νερό.
Ακόμη, από τις τάξεις της τράπεζας ξεπηδούν όλοι οι απόστολοι «ειδικών αποστολών». Ο Παπακωνσταντίνου, ο Θεοχάρης, ο Χαρδούβελης, η Σαββαΐδου, ο Παπαδήμος, ο Μόντι, ο Ντράγκι και τα άλλα παιδιά. Τραπεζίτες όλοι τους. Πήραν το χρίσμα και προωθήθηκαν στις θέσεις εξουσίας.
Και βέβαια, επιλέγουν τα νέα τηλεοπτικά είδωλα, καθιερώνουν μουσικά συγκροτήματα, κάνουν χρυσούς δίσκους σε χρόνο dt, αναδεικνύουν ταλέντα υποκριτικής. Είναι υπεύθυνες για την ανάδειξη του Χαραλαμπόπουλου σε εθνική ελπίδα στο χώρο του σύγχρονου θεάτρου. Καλά εντάξει, πλάκα κάνω, καλός είναι.
Είναι παντού, κάνουν θαύματα, κινούν τον κόσμο, κάνουν καλό στην Υγεία, φέρνουν την ευτυχία, παράγουν είδωλα. Οι τράπεζες είναι οι εκκλησίες του σήμερα. «Δόξα τα λεφτά, έχουμε θεό» reloaded.
Οι επόμενες διαδηλώσεις, άμα και όποτε γίνουν αυτές, θα πρέπει να γίνουν έξω από τις τράπεζες. Από αυτές ξεκίνησε η κρίση, αυτές είχε σαν στόχο η διάσωση την κάθε φορά, εκεί θα πρέπει να καταλήξει η οργή.
Ειδικά τώρα που ετοιμάζονται να βάλουν στο χέρι τα σπίτια, μετά τους μισθούς, τις συντάξεις, τις επιχειρήσεις, τα κτήματα, τα όνειρα, την ίδια τη ζωή.
Άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει το επιτυχημένο διαφημιστικό μήνυμα; «Σπίτι; Από την Εθνική!»
Ρεμπελίσκος 
Reblogged this on anastasiakalantzi50.
LikeLike