Πως κάλυψαν τα ελληνικά (και όχι τα ξένα) μέσα ενημέρωσης τη σύλληψη της Χρυσής Αυγής;
Εντάξει, επανήλθε η δημοκρατία στον τόπο. Η σκληρή και πιστή στο Σύνταγμα κυβέρνηση Σαμαρά συνέλαβε τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής, σταθερότητα και δικαιοσύνη απλώθηκαν στον τόπο, και περήφανοι στα τσαρούχια μας παρακολουθούμε με αγωνία πως κάλυψαν τα ξένα μέσα ενημέρωσης τη σύλληψη της Χρυσής Αυγής.
Ξαφνικά, στην κυριολεξία σε μια νύχτα, οι δημοσιογράφοι των κυρίαρχων μέσων (ο κυρίαρχος πάντα κάπου επιβάλλεται) ανακάλυψαν ξανά τη χαρά του ρεπορτάζ. Και δωσ’ του συνεντεύξεις με πρόσωπα-κλειδιά, και δωσ’ του αποκαλύψεις, και δωσ’ του φωτογραφίες, βίντεο. Απ’ όλα έχει ο μπαξές, και μοιάζει τόσο γεμάτος, σαν έτοιμος από καιρό. Τόσο έτοιμος, που ο μέσος χρυσαυγιτέλληνας δε διστάζει να ανακαλύψει με τη σειρά του το “ύπουλο σχέδιο πολιτικού θανάτου της Χρυσής Αυγής την ώρα που συνεχώς μεγάλωνε”.
Ο μέσος χρυσαυγιτέλληνας, όταν ξεκινούσε η προεκλογική περίοδος του περσινού Μαΐου έβλεπε κανάλια και εφημερίδες να μην ασχολούται με το κόμμα του. Οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ του σήμερα, δεν μπόρεσαν τότε να βρουν ούτε ένα στόμα να μιλήσει, ούτε ένα βίντεο, ούτε μία φωτογραφία. Νέκρα. Τόση νέκρα, που “τα κανάλια δεν καλούν γιατί δεν του συμφέρει. Μας φιμώνουν, αλλά θα τους νικήσουμε”.
Ο μέσος χρυσαυγιτέλληνας είδε την Στεφανίδου, τους ΛυριτζοΚαμπουράκηδες και τους λοιπούς σημαιοφόρους της κουσκουσιάρικης δημοσιογραφίας, να συνομιλούν με αγανακτισμένους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα. Το γεγονός πως οι ίδιοι ήταν πολιτικοποιημένοι με τη Χρυσή Αυγή απλώς τους διέφευγε κάθε φορά. Καμιά φορά, και τα λαγωνικά έχουν βουλωμένες μύτες.
Ο μέσος χρυσαυγιτέλληνας είδε τη φυλλάδα του Θέμου να περιγράφει σε πολυσέλιδο ρεπορτάζ το νο1 στερεότυπο της χρυσαυγίτικης εποχής της ελληνικής δημοσιογραφίας. Τη γιαγιά που την πάνε οι χρυσαυγίτες να πάρει τη σύνταξή της. Το γεγονός πως η γιαγιά ήταν η μαμά του υποψηφίου της Χρυσής Αυγής, Πλωμαρίτη, και πήγαινε να πάρει την είσπραξη από το κόμμα, ουδέποτε κατάφεραν να το διακρίνουν τα εγχώρια ΜΜΕ. Ούτε μετά την αποκάλυψη πως το ρεπορτάζ ήταν κατασκευασμένο. Εκτός από το Πρώτο Θ-αίμα, είδε και τη Lifo να τους κάνει μόδα, έως και τον δημοκράτη Χατζηνικολάου να προβάλλει τα αισθηματικά του Κασιδιάρη με τα μοντέλα.
Ο μέσος χρυσαυγιτέλληνας, είδε ενδιάμεσα στις εκλογικές αναμετρήσεις, ένα Κασιδιάρη να πετάει νερό και να χτυπάει δύο βουλευτίνες του ελληνικού κοινοβουλίου. Τότε, θυμωμένα τα ελληνικά μέσα “ξανααπέκλεισαν τη Χρυσή Αυγή”, με αποτέλεσμα η ενοχλητική Κανέλλη και η γλωσσοκοπάνα Δούρου μέχρι και “να του την είχαν στημένη του παιδιού, που είναι και οξύθυμο”.
Ο μέσος χρυσαυγιτέλληνας, είδε συντεταγμένα, βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου πια, οι ήρωές του να επιτίθενται με μανία σε χαρτόκουτα και πάγκους, την ώρα που μετανάστες έπεφταν πάνω στα μαχαίρια ξυρισμένων σε στάσεις ηλεκτρικού και γειτονιές της Αθήνας. Και τότε τα “μουδιασμένα” μέσα ενημέρωσης, ήλεγχαν την πολιτεία για τους παράνομους πάγκους, μη βρίσκοντας καμία σύνδεση στους χτυπημένους μικροπωλητές και λοιπούς μετανάστες.
Ο μέσος χρυσαυγιτέλληνας είδε το ΣΚΑΪ να κάνει μεταγραφή τον Τράγκα, κουβαλώντας μαζί του πεσκέσι τη Χρυσή Αυγή και την προπαγάνδα της. Είδε τα Μπάχαλα του Θέμου να φιλοξενούν τον Καιάδα και να διασκεδάζουν με τον συμπαθητικό και σωματώδη κοντοκουρεμένο χεβιμεταλά.
Ο μέσος χρυσαυγίτης είδε την Πρωινή (μια πρωινή πάντα φτιάχνει την ημέρα) Μελέτη στο απολίτικο Star, να χαζεύει τον γοητευτικό και αιμοβόρο Κασιδιάρη, στα lifestyle, κάπου ανάμεσα στη Μενεγάκη και τη Βανδή.
Ο μέσος χρυσαυγιτέλληνας είδε έναν Σταύρο Θεοδωράκη να ακούει από τον Μιχαλολιάκο πως ποτέ δεν υπήρξαν φούρνοι στο Άουσβιτς και έναν Ευαγγελάτο να ακούει πως ο Χίτλερ είναι ένα ιστορικό πρόσωπο που δεν έχει κριθεί ακόμα από την Ιστορία. Άκουσε έναν Πορτοσάλτε να συμβουλεύει τον Κασιδιάρη να μη δίνει δικαιώματα να τους πιάνουν στο στόμα τους κι έναν Μπογδάνο να τρώει ξύλο στην έδρα του από τον Φύρερ.
Όλα τα παραπάνω, κι ακόμα τόσα είδε ο μέσος χρυσαυγιτέλληνας, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν τα είδε μόνο αυτός, τα είδαμε και τα ακούσαμε και όλοι οι υπόλοιποι. Και τα θυμόμαστε. Και δεν ξεχνάμε.
Γι’ αυτό λοιπόν, μόλις τελειώσουν όλα τα μεγάλα μέσα με τις περιγραφές και τους διθυράμβους από τα ξένα μέσα ενημέρωσης, ας μας απαντήσουν και σε κάτι άλλο.
Αλήθεια, εκτός από την σύλληψη, πως κάλυψαν τη σύλληψη, τη γέννηση και την εφηβεία της Χρυσής Αυγής τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, πριν ανακαλύψουν την εγκληματική φύση της ενηλικίωσης και της ωριμότητάς της;
Ρεμπελίσκος 