Ζωή;
Περιμένουμε. Σαν τις πουτάνες πελάτη.
Σ’ ένα στενό. Σ’ ένα σοκάκι.
Ο ήλιος περνάει ακριβώς για δύο ώρες πάνω από τα κεφάλια μας.
Από κάπου έρχεται. Κάπου πάει. Δεν ξέρουμε που.
Μπορεί κάποτε να μάθουμε. Μπορεί και όχι.
Σάμπως θα πάμε; Εδώ θα είμαστε.
Θα ονειρευόμαστε. Θα ευχόμαστε. Θα ελπίζουμε. Και θα βρίζουμε.
Αλλά ποτέ δεν θα πάρουμε την απόφαση.
Μια ζωή, ναι μεν αλλά…
Ρεμπελίσκος 